موسیقی آرمانی حمیدرضا پورعابدابیانه :در هر جامعه‌ای، تنوع فکری، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی، یک واقعیت طبیعی و حتی ضروری برای پویایی و رشد آن جامعه است. اما آن‌چه می‌تواند این تنوع را به تهدیدی برای ثبات و همبستگی ملی تبدیل کند، تلاش آگاهانه یا ناآگاهانه برای ایجاد مرزبندی‌های کاذب و تقابل‌سازی میان اقشار مختلف مردم است؛ رویکردی خطرناک که نتیجه‌ای جز تفرقه، بی‌اعتمادی و فرسایش سرمایه اجتماعی نخواهد داشت.
مرزهای واقعی، مرزهای نیاز و مسئله‌اند؛ نه مرزهای هویتی ساختگی
هیچ جامعه‌ای یکدست نیست. کارگر، معلم، هنرمند، دانشجو، کارآفرین، بازنشسته، روحانی، فعال اجتماعی یا روستایی و شهرنشین، همگی اجزای یک کل بزرگ‌ترند: «ملت». هر یک با نیازها، دغدغه‌ها و نگاه خود به مسائل. اما هنگامی که گروهی تلاش می‌کند این اقشار را در مقابل هم قرار دهد—با ایجاد دوگانه‌هایی چون مردم عادی/نخبگان، مذهبی/غیردینی، سنتی/مدرن، مرکز/پیرامون—در حقیقت به جای شناخت مسائل واقعی، به بازتولید شکاف‌های ذهنی و آسیب‌زا می‌پردازد.
مرزبندی‌های کاذب، نه از دل گفت‌وگو، بلکه از دل تحریف، ساده‌سازی، کلی‌گویی و بهره‌برداری سیاسی زاده می‌شوند. تفرقه‌افکنی میان اقشار مردم، همبستگی اجتماعی را تضعیف می‌کند و راه را برای سوءاستفاده دشمنان داخلی و خارجی باز می‌گذارد.
انسجام ملی، نیازمند درک مشترک و گفت‌وگوی بین‌نسلی و بین‌قشری است
ما نیازمند جامعه‌ای هستیم که در آن هر قشر، صدای قشر دیگر را بشنود؛ که کارگر و هنرمند، جوان و کهنسال، دیندار و منتقد، دانشگاهی و بازاری، یکدیگر را دشمن نپندارند بلکه بخشی از پیکر واحد جامعه بدانند. این نیاز، صرفاً اخلاقی یا آرمانی نیست؛ بلکه یک ضرورت راهبردی برای بقا و پیشرفت است.
در جهانی که رسانه‌های بیرونی، از شکاف‌های درونی تغذیه می‌کنند و دشمنان ملت‌ها در تفرقه‌ی ملت‌ها سرمایه‌گذاری می‌کنند، ما باید با هوشیاری، از بازتولید نفرت و تقابل داخلی بپرهیزیم.
راه‌حل چیست؟
-
رسانه مسئولانه: رسانه‌ها، به‌ویژه رسانه‌های جریان اصلی و رسمی، باید در خط مقدم تقویت وحدت ملی و پرهیز از قطبی‌سازی قرار گیرند.
-
تعمیق گفت‌وگوی اجتماعی: فرصت‌هایی برای گفت‌وگو میان اقشار مختلف جامعه باید فراهم شود؛ نه فقط در قالب همایش و نشست، بلکه در قالب تولیدات فرهنگی، هنری، رسانه‌ای و حتی آموزشی.
-
بازتعریف مفهوم «اختلاف»: اختلاف نظر، لازمه‌ی حیات اجتماعی سالم است؛ اما نباید آن را به دشمنی و گسست اجتماعی تعبیر کرد.
-
پرهیز از بهره‌برداری سیاسی از اختلافات اجتماعی: سیاست‌ورزی سالم، به جای دامن‌زدن به دوگانه‌سازی‌ها، در پی حل مسائل ریشه‌ای جامعه است.
سخن پایانی
جامعه‌ی ما، برای عبور از چالش‌ها و رسیدن به آینده‌ای روشن، بیش از هر چیز به همدلی، درک متقابل و انسجام درونی نیاز دارد. وقت آن است که مرزبندی‌های کاذب را کنار بگذاریم و به‌جای آن، پل‌هایی از تفاهم، گفت‌وگو و اعتماد میان اقشار مختلف جامعه بسازیم. چرا که تنها در سایه‌ی وحدت، می‌توان آینده‌ای سرافراز، مستقل و پیشرو را رقم زد.
منبع عکس :اینترنت
