موسیقی آرمانی به گزارش روابط عمومی پروژه، حامد فکوری آهنگساز و نوازنده گفت: کتاب جدیدم با عنوان «زاویه ی خلوتِ موسیقی ایرانی، روش صحیح تمرین» در مرحله نهایی و ویراستاری قرار دارد و به زودی در دسترس علاقه مندان قرار می گیرد.
این آهنگساز در ادامه بیان کرد: از چهار سال پیش نوشتن این کتاب را شروع کردم. محتوای این کتاب از دل تجربه هایی که در طول ۲۴ سال تدریس و آموزش داشتم، مطالعه منابع خارجی، بررسی آناتومی بدن نوازنده، استخراج انگاره های متداول در موسیقی ایران که شامل ردیف و قطعات ضربی می شود، شکل گرفته است.
این نوازنده تاکید کرد: ساختار کلی اصول تمرین که در این کتاب آمده است برای نوازندگان تمامی سازهای ایرانی مفید است ولی تمرینات طراحی شده در این کتاب برای سازهای تار و سه تار مناسب است. همچنین ساختار طراحی شده در این کتاب، هنرجویان موسیقی ایرانی را از بلاتکلیفی و سرگردانی در تمرینات روزانه نجات خواهد داد.
وی در ادامه عنوان کرد: نظام آموزشی در موسیقی ایرانی به معنی یک نظام مدون و هدفمند در مقایسه با سیستم آموزش موسیقی در کشورهای توسعه یافته بسیار نوپا است. منظور از نظام مدوّن و هدفمند، ارائه ی روش تمرینی جهت دستیابی به مهارت نوازندگی است و نه آشنایی با ساختار دستگاه های موسیقی ایرانی ؛ چرا که در این زمینه یعنی گردآوری رپرتوار منظم و مدون، ردیف های مختلفی از زمان خاندان فراهانی تا امروز توسط اساتید گرانقدر تدوین شده و نظام موسیقی ایرانی در زمینه معرفی مدها و دستگاه ها را به یک مجموعه غنی و جامع تبدیل کرده است.
این هنرمند افزود: از سویی دیگر در حوزه آموزشِ مهارت نوازندگی، اتود ها و تمرینات بسیار زیادی از گذشته تاکنون تدوین شده است که نخستین آن ها توسط کلنل علینقی خان وزیری نوشته شد و بعدها کُتُب دیگری توسط اساتید ارجمندی مانند روح الله خالقی، ابوالحسن صبا، فرامرز پایور، موسی معروفی، یحیی زرین پنجه و در نهایت هنرمندان معاصر از جمله استادان حسین علیزاده، جلال ذوالفنون، محمد علی کیانی نژاد، پرویز مشکاتیان، علی اکبر شکارچی، پشنگ کامکار، کیوان ساکت و دیگران نوشته شد. ولی در هیچ کدام از این کتب از گذشته تا کنون نظام و روشی برای تمرین روزانه و چگونگی انجام آن ارائه نشده است به طوری که اکثر قریب به اتفاق هنرجویان سازهای ایرانی نمی دانند در طول هفته با چه ساختاری تمرین کنند. هنرجوی ساز ایرانی نمی داند چه نظمی باید بر محیط و زمان تمرین حاکم باشد.
او ممکن است چند سالی مشق ساز کند، از محضر استادی نزد استاد دیگری برود ولی کماکان پیشرفت قابل توجهی را احساس نکند و یا تکنیک و قطعه خامی را سال ها تمرین کند و همچنان به نتیجه مطلوب دست پیدا نکند.
وی در ادامه تاکید کرد: آنچه بدیهی است مشتاقان فراگیری سازهای ایرانی از فقدان روشی ساختارمند، زمان بندی شده و گام به گام برای تمرین و البته قابل ارزیابی به همراه نموداری جهت سنجش توسط استاد و خود رنج می برند و حال آنکه ارائه چنین برنامه ای همراه با تعلیمِ آن بر عهده هنرآموز است.
این آهنگساز در پایان گفت: این کتاب به روش صحیح تمرین می پردازد و امیدوارم شروعی برای تالیف چنین کُتُبی برای سازهای دیگر باشد و برای پیشرفت هنرجویان موسیقی ایرانی مفید باشد.
